اولویت‏ بندی راهبردهای مدیریت مقاصد گردشگری با استفاده از مدل‏های کمّی و کیفی (مطالعۀ موردی: شهر سلطانیه)

شهر سلطانیه، در استان زنجان، با داشتن میراث جهانی گران بهایی همچون گنبد سلطانیه و آثار تاریخی فرهنگی بسیار از مقاصد مهم گردشگری استان است. ولی تاکنون نتوانسته است آن‏چنان که باید در عرصۀ گردشگری جایگاه مناسبی به دست آورد. یکی از دلایل این مسئله توجه به معماری و تاریخ شهر بیش از مسائل مربوط به گردشگری است که پیامد آن عدم شناخت بازار گردشگری شهر است. ازاین‏رو، در این تحقیق با استفاده از مدل‏های برنامه‏ریزی استراتژیک از جمله swot و qspm به اولویت‏بندی راهبردهای مؤثر در مدیریت بازار گردشگری شهر سلطانیه پرداخته شد. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی بوده و گردآوری داده‏ها به روش اسنادی، پیمایشی، مصاحبه با کارشناسان گروه دلفی، و گردشگران در قالب تهیۀ پرسشنامه صورت گرفته است. سپس آرای گروه دلفی و گردشگران در ماتریس عوامل درونی و بیرونی و ماتریس برنامه‏ریزی راهبردهای کمّی به کار گرفته شد و راهبردهای مؤثر اولویت‏بندی شد. نتایج نشان می‏دهند که بازار گردشگری شهر از نظر عوامل داخلی و خارجی وضعیت مناسبی ندارد. به همین دلیل نیز راهبردهای تدافعی (wt) در اولویت اول و راهبردهای محافظه کارانۀ (wo) در اولویت دوم برنامه‏ریزی قرار گرفتند. ارتقای تبلیغات، واگذاری تسهیلات به بخش خصوصی جهت ساخت هتل و اقامتگاه، تسریع در بازسازی بناهای تاریخی از گروه wt، و حفظ بازار گردشگری شهرهای نزدیک همراه با شناساندن جاذبه‏های شهر در استان‏های دور و استفاده از پتانسیل طبیعی منطقه برای ایجاد تأسیسات تفریحی از گروه wo در اولویت اند.